Kalp kırıklarımdan bir ev yaptım ikimize

Kalp kırıklarımdan bir ev yaptım ikimize
Yüksek bir tepeye kurdum
İnsansız,sorunsuz,sonsuz...
Gel desem benimle oturur musunuz?
Gel demezseniz çok geç olacak.
Karnımdaki kuşlar donacak.
Üşüyorum görmüyorsunuz
Gün güzel,hava sıcak...
Belirsizliğe çalıyor saat,konu siz olunca
Kimsesizliğe çağırıyor,biraz farkedin
Artık en yakın seçenek değil yakın kalmak
Derindeki durumlarla olağanlaşır,bu yüzden
Bir şeyler yapın diyorum,her şeyden
Her şeyden çok sevginizim sizin.

İnanç da seyrelir sabır da tüketir
Yetin gücünü görüntüsü gür hayallerin.
Unutulur gelecek tarihleri de
Hiç çıkılmadık yolculuk biletinin.
Yorulur beklemek,yarını arar
Benzerliğinde dönemeçlerin.
Cebimdeki ümitlerimden bir yol çizdim ikimize
En yükseğe uzattım
Geçirdim,geçirdim düzlüklerden
Şimdi söylesem benimle yürür müsünüz?
Şimdi söylemezseniz çok geç olacak
Gün bitmeye az kalmış,çok geçmeden
Kalbimdeki hava kararacak.
Acele edin diyorum,gitmeden
Tutun ellerimden mutluluğunuzum sizin.