Mumlar yanıp tükenmişti artık.
Kırık dökük kalplerin titrediği..
Loş odalarda teneke kül tablaları,
Dolmuştu ağzına kadar..
Yanık masa örtüsünün;
Göz göz olan deliklerini,
Bedbinliğin dirsekleri kapatmıştı.
Zamanın kirli duvarlarında;
Asılı manzaralar yerlerinden kaymış,
Dönüşü olmayan zamanın girdabında,
Pamuk ipliğiyle eli kolu bağlı olan,
Hayatımız kaybolmuştu.
Her şey yerinde zamanındaymış meğer
Çırpınmamız boşanaymış..
Şamdanlara kadar dayanan,
Yanıp eriyen mumlar gibiyiz.
Hayat bize dokunmuş
Ağrımayan yer kalmamıştı..
Kalp kırıklarının üzerine,
Basarak ayaklarımızı kanatıyorduk,
Kalp kırıklarının.
05.03.2022
Kayıt Tarihi : 5.3.2022 11:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüreğinizin nefesi sağlık kelâmınızla şiir çağlasın
En derin saygılarımla...başarılar dilerim, ÜSTADIM.
Her şey gönlünüzce olsun..Şen ve esen kalınız her daim
TÜM YORUMLAR (3)