Kalp hapsolunca Şiiri - Oğuzhan Kosalı

Derin bir uykuda olan kalp ansızın uyandı.
Etrafda ne ses, ne ışık vardı.
Sevgi nereye gitmişdi?
Onun neşeli sesi aydınlatan ışığı nerdeydi?
Bakındı aradı saatlerce günlerce kalp,
Ama bulamadı sevgiyi...
Sonunda anladı sevgi onu terk etmişti.
Neden neden diye sordu kendine,
Kapıyı acmak istedi.
Belki tekrar sevgi gelir diye..
Ama acamadı kapı zincirlenmişti ve,
Anahtarı tutan biri vardı o karanlık pusu da,
Adın ne dedi ağlayarak kalp?
'YALNIZLIK' diye cevap verdi.
Peki seni kim getirdi buraya diye sordu,
Kızgın bi o kadar öfkeli kalp.
'Beni İHANET getirdi.' dedi.
Cevabı duyunca;
Kalp bi daha bakmamak üzere aydınlığa,
Karanlığa doğru çekildi hapsetti kendini.
Kalp hapsolunca yalnızlık yerleşmişti sevgi yerine
Ebediyen kalcaktı kapı acılmasın diye......