Kalp Güzelliği Şiiri - Emir Kerküklü

Bir gün bir kadın, sevdiği adama sorar:

— Beni güzelliğim için mi seviyorsun, yoksa kalbimin içindeki o derin güzellik için mi?

Adam bir an durur, gülümseyerek cevap verir:

— Ne fark eder ki sevgilim? Yüzün de kalbin de senin bir parçan… Ben seni bütünüyle, varlığınla seviyorum.

Kadın başını eğer, sesi yavaş ama derindir:

— Hayır... Aynı şey değil bu. Dış güzellik bir çiçek gibi solar zamanla. Eğer yüzümdeki renkler, gözümdeki parlaklık için seviyorsan beni, o zaman şimdi git… Çünkü yaşlandığımda, o güzellik çekip gidecek. Saçlarıma beyaz düşecek, cildimde yılların izleri bir bir belirecek. Güz mevsimi gibi çökecek bedenime zaman. İşte o vakit, içimdeki güzelliği görmeden terk edeceksin beni… Ve ben, bir köşede, karanlık bir odada, gözlerim yaşla dolu, sessizce seni bekliyor olacağım. Anılarımızla sarmaş dolaş, yalnızlığın koynunda tükeneceğim.

Ama sen, gençliğin peşine düşecek, başka bir yüz, başka bir gülüş arayacaksın kendine. Bunu yaşamaktansa, o acılara boyun eğmektense, şimdi git… Şimdi terk et beni.

Ama eğer ne yapacağımı merak ediyorsan, bil ki, içimde sana dair büyüttüğüm aşkın gücüyle, senden başkasını kalbime sokmayacağım. Hayatım boyunca seni, ilk günkü gibi, saf ve derin bir sevgiyle seveceğim. Yaşlanınca da, saçlarına kar düşse, belin bükülse, bastonla yürür olsan da; yorulup omzuma yaslansan da, sana olan sevgim hiç eksilmeyecek.

Gözlerimde hep o ilk günkü gençliğinle kalacaksın. Kalbimdeki sevdan, deli dolu bir bahar gibi hep taze kalacak. Hani derler ya: “Dış güzellik ilk sözü söyletir, iç güzellik son sözü…”

İşte sen benim hem ilk sevdam, hem de son seçimim olarak kalacaksın.

Adamın gözleri dolar, eli kadının eline uzanır ve fısıldar:

— Haklısın sevgilim… Güzelliği bulmak için tüm dünyayı dolaşsak bile, eğer onu içimizde taşımıyorsak, hiçbir yerde bulamayız. Kalbin güzelliği, bir kez var olduğunda… sonsuza kadar yaşar.