Kendi çıkarına çalışan akıl,
Ellere gelince duruveriyor.
Suçunun arından kızaran şekil,
Başkasına hesap soruveriyor.
Kendini koysaydı elin yerine,
Onunla dertlenip inse derine,
Belki bir faydası olur birine,
Hor nefsi ruhunu, yoruveriyor.
Tabiki insanlar muhtaçtır cana,
Kıskanç bencilliği ardır insana.
Bencil aklın yönü ateşten yana,
Ateş de özünden koru veriyor.
Özünü birliğe çağıran kişi,
Terk eder çıkarı üçü ve beşi.
Bu çağrıya uymak akıllı işi
Birliğin ışığı nuru veriyor.
Yalnız doğup yalnız ölsekte bile,
Belki, yaşam gelir beraber hale.
Durmuş oğlu gerçek gelince dile,
Kalp gözü olanlar görüveriyor.
Hüseyin Durmuş 3
Kayıt Tarihi : 7.11.2023 08:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!