Umut bekledim hep, bitip tükendim
Hayatımdan çıktın, kalp’den çıkmadın.
Seni dilemekten bıktım usandım
Hayatımdan çıktın, kalp’den çıkmadın.
Hüzünlerle dolup taştı bu yüzüm
Çaresizlik yaktı geçti hep ömrüm
Umudun bittiği o gün bu günüm
Hayatımdan çıktın, kalp’den çıkmadın.
Şükrani der; kalbi hicranla doldu
Gönül güllerim bak,, açmadan soldu
Öpüp koklamadan kuruyup öldü
Hayatımdan çıktın, kalp’den çıkmadın.
26/02/2015(ayrılık günü)
Şükran Güneri ArslanbayKayıt Tarihi : 16.5.2015 05:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!