Kalp Damlaları Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Gün biter içine dönersin
Başlarsın dağınıklığını toplamaya
Aslında daha da dağılmaya.
Anlıyorsun ki
Dağınık sevmeyi öğreneceksin kendini.
Nasıl olsa misafir değil miyiz?
Ev sahibi derleyip toplayacaktır bir gün.
Belki de o gün diyeceğiz ki
Keşke
Derdi bu kadar dert etmeseydik
Hüznümüzle arkadaş olup geçinip gitseydik
Kim bilir
Kaç bin kez
Dünyanın güzelliklerini teğet geçtik
Hep bi'
Ağrılar, acılar kalbimizi delip geçti
Damlaya damlaya
Ömrümüz hüzün gölüne döndü
Denize karışıp
Ağrıyı daha az hissetseydik.
Kalbim!
Kalbim denize doğru götürüyor beni...

Hüzün toplanmaya başlamışsa arkası yağmur; bırakın dağınık kalsın...