Nakarat;
Kalır mı hep aklın başında?
Dengeni kaybedip, düşeceksin kalp çukuruna.
Acele et bu gönül tükenmeden,
Ateş yerine kül görmeden,
Sev beni içten içe,
Sayma beni bir hiçe!
Kalır mı hep aklın başında?
Dengeni kaybedip, düşeceksin kalp çukuruna..
Çünkü sen bir kadınsın, yalnızlıktır duacın,
Ver elini, varsa ihtiyacın bu aşka!
Giriş;
Söylesene neden birbirimizi görmek,
Dünyayı gezip görmekten daha zor?
Yatağımın yarısını istila eden
Heyuladan kaçış beni yoruyor!
Rap;
Ben sana gönül sıcaklığıyla bakmak istedim,
Ama bu içimde kalarak, kalbim alev aldı.
Ve karanlık göğsümden çıkan yangından,
Beni kurtaran komşular değil, yıldızlardı.
Yukarıya bakarım,
Yoksa yutacak beni bu aşk cehennemi höyük gibi içine,
Henüz içimdeki görkemi seyredebilecek gözlerin yoktu yine,
Çukur boşluğumda binlerce ‘sen’ parladın.
Ancak milyonlarcasını başkasına sakladım.
Senin sevilmen gölgeli duvar;
En yakınında kim olursa, onun ışığıyla kendini öne çıkartırsın.
Meğer mesafe kavramı yalnızca kalbinde var!
Uykuya yatmış sana şarkı yazma hevesim,
Rüya gibiydin o yaz ah.
Bu yüzden güz, içimi dökebileceğim bir mevsim,
Çiçekler kurur, zaman geçip durur.
Ve bugüne kadar taşıdım bu aşkı sana inat,
”Gelirim” diye lafta bıraktın, sende kabahat.
Gözlerin puslu, gün ışığımı görmedin hepsi bu.
Şimdi söz sırası sende YusufCihat!
R&B;
Seni çok özledim, yok mu haberin?
Büyüdü göz hapsindeki duygular.
Esmesine razıydım bu ayazın,
Ama artık buz gibiydi nazın.
(Nakarat)
Berke SelmanKayıt Tarihi : 30.3.2019 16:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!