Yaraları sarmaya sadakatlı
güçlü emin ellerdi ellerin;
tutamadım.
Hayat böyleydi,
yanındakinin nefesiyle ısınırsın
hasretininse; anarsın adını.
nedense son günlerde,
bakışlarından incinerek
tekrarlıyordum adını.
Varlığınla gözlerim kamaşırken
ihtişamın aklımı alırken.
bir vadide açmaya,
niyetlenmiş gül oldun,
Kalbim kalbinin izinden ayrılmazken
öğütlerimi dinlemezken
etrafını dikenler çevirdi
yönünü şaşırdı,
kayboldun
kalp atışlarımı durdurdun.
20:00 22.01.2017
Nuran KaracaKayıt Tarihi : 22.1.2017 23:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!