Eskisi kadar akşam olmuyor bu şehirde
Ara sıra bazı duygular içinde ağlıyor
Korkuyorum çaresizliğime.
Güneşsiz geçen her günüm
Biraz daha yalnızlaştırıyor beni
Yokluğunda yoksullaşıyor
Kirleniyor yalvarışlarım.
Sen, unuttum dediğinden beri
Bu şehirde küçülüyor
Hiçbir ihtimali düşünmek istemiyorum.
Bir temmuz günü saat dördü on geçe
Hayallerim akşam olmayı isterken
Kalbimin bir kez daha ağrıdığını
Sokakta yalnız olduğumu biliyor musun?
Kayıt Tarihi : 30.7.2018 20:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
