Dallarda kaybolan,
Bir akşamın hüznünde
Yalnızlığı çıkardık koynumuzdan biz,
Dağlara, bayırlara, tepelere, çayırlara
Hüzünler yerleşmiş yüzlere,
Kırmızı bir çarşambaya tutulduk,
Sokak lambalarının loş ışıklarından,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta