Kalp Adası Şiiri - Gürbüz Kaya

Geldim ey bahar kokusunu hissettiğim,
Suretinde parça parça kendim olduğum,
Dolduğum atmosferinde,sevginde boğulduğum,
Dün sana kilometrelerdi,oldu bugün metreler...

Sana dokununca kızma ne olur,
Anla; kırılırsın şeffaftır bedeninde ruhun,
Dikenin ürkütür,çiçeklerin güldürür,
Bu ruhsal yakınlık bu baharıda coşturur.

Koştururda koşturur serap olan tutkusuzluk,
En büyük özlemdi gözlerinde kayboluş,
İhtiraslarla plansız başladık,
Ne şeytana ne de nefse,biz birbizimize olduk köle.

Özünde bir korku,
Bedeninde bir öfke,
Geçmişte kalmıştı hani hepside,
Ufkumuzda sen ve ben,
Bütünleşebiliriz ölünceye dek belkide...

Bizi kelepçeleyen duygular,
Kilitleri olmuş korkular,
Sonra anahtarını bozdular,
Ellerimizden değil,kalplerimizden vurdular,
Mesafemi yıktı uzak olsakta,yanyana olan tutkular,
Bizi böyle kalp adasında tuttular...