Kalp Şiiri - Berkay Meriç

Aralandı kapaklar kan dolmuştu içeri
Son yakarışlar yerini acıya devretmişti çoktan
Tüm uyak düzeni bozulmuş
Anıların tarif edemediği kıtalar yok olmuş

Ve atmaya başladı tekrar
Adeta yeni doğmuş bir serçe gibi çırpınıyor
Kayboluyor, kahroluyor ama atmaya devam ediyor
Sonra içeriden geliyor bir ses
Diyor ki, İşte buydu ciğerimdeki son nefes
Kendisine bağlanan yollar onu tekrar atmaya zorluyor
onsuz her birinin yok olacağını biliyor
Öyleki kalp ele vermek istemez içindeki
Her ne kadar istemesede son kez doluyor kan odacıklarına
Ve son sözü iletiliyor tüm organlara kalbin
Sizi de beni de bitiren, vicdan dediğim hain.