Eski bir lambanın koridoru aydınlattığı gibi
Çok bekledin yalnız geçmeyen saniyeleri
Silinmiş lamba ışığının verdiği gölgeleri
Kalmıştın yalnız,dağıtamıyordun enerjini
Lambasız idare işığı fazla aydınlatamazdı
Bulunduğu yerde çevresini dahi ışıtamazdı
Çok zayıf olurdu şelvesi bize ulaşamazdı
Kalmıştın yalnız,güçsüzdün artık son anlardı
Mum ışığını bilirmisin,Aydınlığı çok değildir
Yalnızlık adamın içini deler sebebide bellidir
Artık çok çektin bu dünyada günahına kefildir
Kalmıştın yalnız o yaptığın dualar hep senindir
25.04.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 28.4.2008 17:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ölmeden önce çok yalnızmış şimdi anladım
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!