Kalmışsa solgun umutlar!

Giderken
Hicranımla elemler neye yarar diye
Demledim sineyi hazanımı ölüm vaktine

Açtım işte
Gönlümden süzülen hicranı nefese
Duyulmayan sesimle, anlaşılmayan halime

Ne günahlar ki
Ya Rab sen hiç nasip etmezsin
Gönüllerde tek sensin sen elbette yücesin

Nefsi
Halk edensin, hissiyat ki veren sensin
Sevilen aşkın o baharında bilinmez hecesin

Umutlar ki
Hazanı muhabbette gark edildiği
Serdediyorum içselliğimde ki müthiş nefesi

Zaman ki
O meçhulün en bariz ayak sesleri
Bir sevdanınki silinmeyen en hazin tükenişi

An
Seninle anlamlı olan bir zaman
Can, ahseni takvim üzerine tanzim edilen kan

Zan
İdrakten sakıt olan anlamsız hezeyan
İnsan, aklıyla ve idrakiyle kulluğa uzanan can

Aşk
Kelamı aciz bırakan en muazzam olan
Sevda, rıza için hasredilmeyince ayaz yaşatan

Yar
Zarafeti içinde edebi kuşanarak kokan
İhsan içinde baharları yaşatarak hazzı yaşatan