Kalmazdı Şiiri - İbrahim Kılınç

O yürürdü gecenin karanlığında,
Sonu olmayan yolda izi kalmazdı.
Çığlıkları sevdalı gönüller duyar,
Herkes duyabilseydi gizi kalmazdı.

Ötesine bakardı,o sonsuzluğun,
Daniskasını gördü,o soysuzluğun,
Sırrını çözemedi,o huysuzluğun
Dokunduğu gönülde sızı kalmazdı.

Yaşardı bahar gibi,kış ortasında,
Eğlence bulurdu,iş ortasında,
Bir yara izi vardı,kaş ortasında
Onsuz geçen günlerin hazı kalmazdı.

En son şöyle bir buruk tebessüm etti,
Acı gerçek göründü hikaye bitti,
Geldiği gibi bir gün sessizce gitti,
Gönülde yer etmese izi kalmazdı.