Kalmaz Çevrende Dostun

Girmek için her gönle; bir yol vardır gizliden,
Bunu bilmeyen yoksun; ilim, irfan ve fenden,
Bulmadıysan bir damla, hiç farkın yoksa dünden,
Gezip boşa yorulma, olmaz çevrende dostun.

İnsanlar insan gibi muamele görmeli.
İnsanlıktan gelmeyen her talihi tepmeli.
Kimse senin kardeşin onu takdir etmeli.
Herkesi yargılarsan, kalmaz çevrende dostun.

Yaşanan her şey er geç; unutulur, mazidir.
Unutulmayıp kalan; gerçek iyiliklerdir,
Karşılık beklemeden yapılan yardımlardır.
Başa kakarsan eğer, olmaz çevrende dostun.

Dikenleri batsa da gönül bahçenden gül ver!
Bir yanlışlık görürsen silip atma, öğüt ver!
Aciz, düşkün bulursan elini uzatıver!
Hataların örtmekle dolmaz çevrende dostun.

Zengin, yoksul deyip de insanları ayırma!
Şirin görünmek için doğruluktan ayrılma!
Sırf gönül almak için dost akraba kayırma!
Eğer adil olmazsan kalmaz çevrende dostun.

İstanbul, 23.07.2006