Doktorum diye ortalıkta dolaşırmış bizim Adem,
Gönlü, bir güzelin kaşı ile gözlerine vurulmuş!
Bağlamışlar onu, Aşk denen ateşten bir döşeğe
Sallayıp durmuşlar, bulutlardan başın aşağıya!
Dayanamayıp sormuş, Aşktan hamuş olmuşa!
Ben bir pehlivandım, tuş için yanıp tutuşurdum,
Avcıydım, kendimi Merhamet ararken buldum,
Yavru bir ceylana nasıl oldum av, Allah Aşkına?
Hamuş cevap vermiş, Aşkından yanıp tutuşana,
Kişi ilkin gözlerden tutulur, sonra gönle yol kurulur!
Nefis uzak tutuldukça, bu hal hep çağlayıp durur...
Kalmaz bu his, kaştan, gözden ötesini aramayanda!
Kayıt Tarihi : 31.1.2017 10:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!