Bir de dostlarımız vardı, zamanla eriyip giden...
Her yarında dünü arar durmuşuz meğer...
Ne yarınımızda kaldı dostluklar, ne de yanımızda kalmış dostlar.
Dünümüzden habersiz zamana yayılmış bütün yaralarımız.
Tek kişilik olmuş hayat sahnemiz,
Yalan alkışlar, hayali seyircilere oynar olmuşuz.
Tek bir gerçek yanımız kalmış,
O da kendimiz.
Mehmet Afif Can
Kayıt Tarihi : 28.11.2021 23:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!