Kalmamış Hiç Bir Şey Şiiri - Mehmet Zafer

Kusursuz bir hayata kavuşmak için
Bunca yıl yıprattık kendimizi.
Acılar üretmekten başka ne geçti elimize?

Soğuk gecelerimi ılık nefesin ısıtırdı,
Yangınlarda kalırdı yüreğim aşk içinde.
Şimdi...
Ellerimde birikmiş küllerden ibaretsin artık!

Gidene yas tutmak için karalar bağlanırmış ya,
Yokluğun karanlığın ta kendisi artık.

Hayatın tadı tuzu yok.
Gelmeyeceğini bilerek beklemek;
Sonsuzluğun koynunda
Sonsuz acılar üretmekten başka bir şey katmadı ömrüme.

Zifiri bir hayatın koynunda geceliyorum.
Boşuna beklenen onca sabahın ardından
Payıma düşen karanlıklarla kalıyorum.
Aslında bu yolun başı da sonu da karanlıktı.
Benimkisi kısa bir mutluluğa aptalca bir aldanmaktı...

Ne zaman aklıma gelsen,
"Seni Seviyorum"’lu cümleler sıralanıyor dudaklarımda.
Hep güler yüzün gözlerimin önüne geliyor,
Kokunu duyuyorum
Bağrımı rüzgara her vurduğumda! ! !

Sonra bütün hayallerim gibi
Gözyaşlarımla birlikte
Gözlerimin çukurlarına akıp gidiyor
Her şey! ! ! !
Dönüp bakıyorum darda kalmış hislerime;
Kalmamış hiç bir şey! ! !