Köyümde Şiiri - Yüksel Koç

KÖYÜMDE.
Köyümün bağları hep viran olmuş
Üzümü pekmezi şıra kalmamış.
Ağaçlar kurumuş gülleri solmuş
Bahçeyi bostanı eken kalmamış.

İlkbaharda yaylamıza göçerdik
Koyununu kuzusundan seçerdik
Yoğurdunu yer sütünü içerdik
Çobanı, çelteği, sürü kalmamış.

Ören olmuş evler tütmüyor baca
Tandır hasret kalmış ekmeğe saca
Hani yardımlaşma, nerde imece
Hatır gönül bitmiş izi kalmamış.

Sabahtan giderdik malın peşinde
Köyü seyrederek köyün dışında
Helkeler kolunda çeşme başında
Yaşmaklı gelini kızı kalmamış.

Bismillah deyip de ekin biçenler
O genç delikanlı yaşlı dedeler
Harman yerinde çeç eleyen nineler
Kalburu gozeri, çulu kalmamış.

Büyükler gelince fırlar kalkardık
Onlar konuşur biz ağzına bakardık
Girerken çıkarken selam çakardık
Hiç kimsede sevgi saygı kalmamış

Ağrek yerinden süt sağıp gelenler
Ak elleri al kınalı gelinler
Salgan kurup çula sergi serenler
Dereler kurumuş suyu kalmamış.

Setende sokuda bulgur yapanlar
Maniler söyleyip türkü yakanlar
Hani dam üstünde halay tutanlar
Düğünü derneği toyu kalmamış.

Boz kalmış toprağı ekilmez olmuş
Çabanın yerini tembellik almış
Ne ekin, ne tırpan, ne orak kalmış
Dirgeni, tırmığı, bilen kalmamış.

Her bir şey yok olmuş gelinmiş sona
Tarihe karışmış öküzle dana
Sabanı mesesi atmış bir yana
Tarlayı tapanı süren kalmamış.

Dolaştım köyümde derler yabancı
Duydukça içime oturdu sancı
Bakışlar bir başka sözleri acı
Sıktığım ellerde sıcak kalmamış.

Köyde kalmış üç beş yaşlı ihtiyar
Her birinin ayrı ayrı derdi var
Hani eski köyüm o güzel diyar
Ozan Yüksel tadı tuzu kalmamış
Yüksel Koç.
01.04.2020.