Kalmamış Şiiri - Akın Gündüz

Evvelinde bende gezerdim dağlarda.
Heyheyli günlerimden eser kalmamış.
Bende bilirdim senin gibi salınıp uçmayı.
O eski kanatlarımdan eser kalmamış.

Deli gönlüm daldan dala konardı.
Hiç yerinde durmaz dağlar aşardı.
Beni gören ıraktan gelir sanardı.
O eski ayaklardan eser kalmamış.

Kul Akın’ım yaş yirmi beşe dayandı.
Daha neydim ki baharım, güze salındı.
Felek eline dolayıp gamdan gama attı.
O eski gülüşlerimden eser kalmamış.