Kalmamış Şiiri - Nevzat Bayramoğlu Hürdemi

Şu özden yukarı girerken köye
Delikli Kaya'nın taşı kalmamış
Odalar yıkılmış onu geçtim de
Kimi hanelerin kaşı kalmamış

Evvel zaman ak çomarlar koşardı
Çoluk çocuk hiç korkmadan yaşardı
Irgat desen dere tepe aşardı
Dizi tutmaz gayrı dişi kalmamış

Bayırda link vardı harmanda dibekler
Bebeler oynardı açıktı göbekler
Bahçeler kurumuş hani kabaklar
Bulgurla yapılan aşı kalmamış

Orta yerde ceviz koca çınardı
Taşlayınca meyvesini sunardı
Köyüm kadar yaşlı Ortapınar'dı
Oluğu çürümüş döşü kalmamış

Geçmiş zaman kurda kuşa pay vardı
Çoban dağda hekme filan oynardı
Ateş ocaklarında dene kaynardı
Gayrı isli kazan teşi kalmamış

Dam başında yarma-bulgur kururdu
'Kocakarı' nöbetine dururdu
Akşama dek o sergiyi korurdu
Ebem çoktan göçmüş eşi kalmamış

Hem aşağı hem yukarı obada
Bereket var verilen her çabada
Kış zamanı konaktaki sobada
Kimi sohbetteymiş işi kalmamış!

Can Hürdemi tutkun yine köyüne
Dağı taşı toprağına suyuna
Üçbaş'ın da şöyle durup boyuna
Baktım o heybetli başı kalmamış