Kalmamış Şiiri - İsmail Arslan

Bastırsan göğsünün üzerine elini
Hakikatlermi yalan,yalanlarmı gerçek
Harcamışsın bütün ömrünü gençliğini
Bu taş gedikli yollardan gelip geçerek.

Ne bir insanlık kalmış insanlarımızda
Ne de anlayış denen o güzelim şeyler
Öyle duygular yer etmiş ki beyinlerde
Pırlanta hislerini silipte geçerek.

İkinci ruh yaşatmakta bedende insan
Zıtlıklar kaynaşır olmuş pembe dünyada
Güneşe ağlayıpta yağmurlara gülen
Sürüler olmaktayız geçipte giderek.

Ne bir ahh çıkmaktadır nefesimden derin
Ne de parlayan gözlerimde bir damla yaş
Kahkahalara bırakmış yerini hüzün
Yüreği yaralı gönlü hüzünlenerek.

Bir tatlı gülüşe kanayım deme sakın
Düşün bu gülüşün altından neler çıkar
Çok ince hesap vardır aklında o zat'ın
İyi düşünde yap çektiğini bilerek.

Hep atarsın içine anlayan yok seni
Konuşsanda konuşamazsın sustururlar
Aklından çıkarma çaresizliklerini
Yaz bir kenara sessizce bilenerek.