Kalmam Bahara! Şiiri - Ahmet Doğan Konya

Son veda değil bu, kısa bir ara
Yazdım ayrılığı karlı dağlara
Güneş açtığında erir ya karlar
Yol bulup gelirim, kalmam bahara

Ağlama gülüm sen bu ayrılığa
Hüzün çökünce bak karlı dağlara
Yeşillik düşmeden kara toprağa
Dönerim sevdiğim, kalmam bahara

Böyle dese de dil, sen içime sor
Bu ayrılık bana ateşten bir kor
Sensiz geçen günler olsa bile zor
Çok geçmez gelirim, kalmam bahara

Bu ayrılık aşkın biberi tuzu
Bak bitti şimdiden onda dokuzu
Kırlara çıkmadan oğlakla kuzu
Gelirim sevdiğim, kalmam bahara

Zor geldi sensizlik, daha şimdiden
Niye var bu ayrılık, bilmem ki neden?
Hiç ayrı kalır mı bülbül gülünden
Ben de kalamam yar, kalmam bahara

Mevsim bahar olup açınca güller
Durur mu hiç, güle koşar bülbüller
Dolmadan kırlara lale, sümbüller
Çıkarım yollara, kalmam bahara

Ahmet'im sevda bu, herşeye değer
Bize de ayrılık uğrarmış meğer
Kısmetse şu kışı aşarsak eğer
Gelirim yanına, kalmam bahara