Gidenlerden en çok sana yandı kalbim
Sen gitmemeli, kalmalıydın
Her sabah başucumda ,
Pencereyi açarken günaydın
Toplarken, perdeyi, evi
Sesi olmalıydın akşamın..
En çok sen duymalıydın
Canım diye çalan zil sesini
Ve koşup kapıya heyecanlanmalıydın
Kesmek için bu garibin nefesini,
Sarılıp günün yorgunluğuna
Kalmalıydın, durmalıydın
Nazlı bir öpücükle al yanağına
Ömür boyu benim olmalıydın...
Kayıt Tarihi : 29.3.2021 16:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!