Kalmalı Şiiri - Gizem Ebrar Çaylak

Senden bana bir hatıra kalmalı!
Gözlerime perde perde inen yaşlar,
Dudaklarıma her soluğumu kesen hıçkırıklar...
Senden bana bir şey kalmalı!
Yoksa olmaz,bu yürek bu sızıyla yaşamaz.
Hüznün hüküm sürdüğü mevsimlerde
Çiçeklerin hiçbiri aşk için açmaz.
Mehtaba karşı yağmurların raksıyla senin hayaline ağlarken
Bir masal daha yazılmaz,yazamaz bu sensizlik.
Bu viran gönüle hangi el dokunur senden başka?
Hangi yol bulur beni yüreğine giden ben olmayınca?
Kim bilebilir ki bu hikayenin başı da sen,sonu da
Benden başka?
Yüreğime böyle acıyı koyma.
Batırma ümitsiz gemilerimi suça mahkum sulara.
Soldurma güllerimi bahar akşamlarında.
Susmasın bülbüller sen bende yaşadıkça.
Bir şarkımız olsun,adını sen koy
Bir düetimiz olsun bu mahşerde
Senle beni beraber andıran.
Tekrarlansın isimlerimiz art arda,hiç ayrılmadan,ayırılmadan,
Aralıksız,sonsuza kadar...
Hiç olmazsa,senin hülyan bereketli topraklarda gömülene kadar...
Bir tohum olup dünyaya gelene kadar zerrelerin...
Fidan olup yeşerene kadar,ağaç olup meyve verene kadar...
Senden bana kalacak işte o meyve olana kadar...
Bana bunlar kalmalı senden.
Masallar,şarkılar,zamanlar kalmalı.
Ta ki biz bütün gönüllerde ayrı düşene kadar...