Kalmakla Değişmez Artık Hiçbirşey

Ellerin üşüyor uzat bana
Bak bir savaş daha böyle bitti
Darmadağın yüreğimde kalanlar bu son ev bu odalar
Gitmek geliyor içimden gitmek
Kaç zamandır hep kalmıştım
Önce senin için sonra annem için
Mahalledeki çocuklar için
Bu dünyadaki insanlar için
Artık kendim için gitmeliyim
Kalmakla değişmedi hiçbir gözyaşının sonu
Kitaplarımı alıp gitmeliyim
Sayfalar dolusu hayatların yakıldığı
Kalemlerin mürekkeplerinin çalındığı ve kırıldığı
Bu sokaklardan koşarak geçmeliyim
Bir zamanlar boğazlarda gemiler yanarken
Denizi ve suyu hiç görmemiş
Bir adamı ne kadar etkileyebilir
Böyledir yaşantılar
Film niyetine izlenir antenlerde
Sonra ötekiler olur hayatlarımızda
Suçunun ne olduğunu bile bilmeyen suçlular olur
Sonra azlık çokluk olur
Renkler olur siyaha yakın
Sonra bu ev gibi darmadağın olur dünya
Sonra göçler başlar
Sonra yalancı tarihçiler çoğalır ortalıkta
Ne göçü göç gibi anlatır ne insanı insan gibi
Sonra kendimiz tanıyamayız hiçbirimiz
Hayır bu böyle değil dediğin zaman susturulursun
Hiçbirşeyin nedeni anlatılmaz
Kalemden mürekkebi aklından düşünceyi çalarlar
Benim romanlarımı hep onlar yazdılar
Bana ait cümlelerimi karaladılar
Gitmek geliyor içimden gitmeliyim
Ellerini alnıma koy ısıt ellerini
Kalırsam susacağım
Gidersem kendim olacağım