Her solukta yaşamak isterken hayatı,
Her sonda gelir gölgesi gözünün önüne.
Uzun ince bir yola girmiş gibi sanki..
Beliriverir aklına,
Solugun kesilir yaşamak isterken,
O kadifemsi sesi kulağında çınlarken
Sen o sesten kurtulmak isterken..
Daha da bulanırsın onun çamuruna,
Daha çok kaybolursun.
Kaybolmak, onun gözlerine baktığımda mahsus deme!
Kayboldun sen o uzun ince yolda,
Kayboldun aslında yaşamak isterken her solukta..
Ne yol gösteren var ne de yolundan döndüren,
Ne o var yanında ne de onsuzsun tek başına,
Ne gidebilirsin bir adım ötesine ne de kalabilirsin olduğu yerde.
Gitsen aklın müsade etmicek buna kalsan gururun.
Gitsem ayaklarım gitmez tekrardan,
Kalsam aklım duman..
Şimdi siz diyin bana..
Kalmak mı gitmek mi her solukta?
Kime kalmak, niye kalmak?
Diye sayıklarken nefesim yetmez bu aşka.
Bütün sıkıntım sen..
Her soluk acıtırken yüreğimi,
Nefes almak mı yoksa yaklaşmak mı biraz daha sona?
Kayıt Tarihi : 13.4.2014 13:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)