Kalmak Şiiri - Ümit Arı

Başım dönüyor
Kanatlarım yok ki, düşüyorum
Kendimi kuşlarla bir mi tutuyorum
Olsa olsa bir buğday tanesi
Değirmen taşının girdabında
Ezim ezim eziliyor yüreğim.
Sıktıkça sıkıştırıyor da
Ağlamaya çıkıyorum
Yürüdüğümde, buğday tanesi
Başak olup yolları sana çıkıyor
Gözlerinse peşimden gelen
Ve dostum rüzgar
Ellerini getiriyor
Avuç içlerinden koklayıp öptüğüm,
Kanatlarım yok ama
Tutunduğum ellerin var imdadıma koşan
Düşmeme müsaade etmiyor,
Ve tutunurken sımsıkı
Dostum gece,
Yılmaz Abi' nin dizelerini fısıldıyor
"Her şeye rağmen kalmaktı sorun,
Kişilikte, aşkta, düşte, inançta
Ve sevgide kalmak."
Ben sende kaldım elimden tutanım,
Ve her şeye rağmen
Hep kalanlardan olalım...
Ayağa kalkıyorum
Kanatlarım yok,
Başım döner düşerim, yorulurum
Sana tutunurum
Kalandasın aşkta ve düşte
Hep Sevgiyle ve de Bizle...