Kalmadı zamanı Şiiri - İsmail Uzun 2

Saatler dolduruyor vaktini, zamanın kalmadı zamanı,
Karanlıklar doldurdu miadını, seherlerin yok amanı.

Toprak kokuyor burnuma, gel diyor olur olmaz bir anda,
Dök günahlarını, giy duvaklarını, yarım yamalak olsan da.

Hayat bomboş sürüp giderken gelir ikindisi ömrümün,
Rahmanın merhametine ermek, emelidir gönlümün.

Vuslata doğru ilerlerken güneşe dönüp yüzümüzü,
Temiz kılmaktır niyetimiz mahşer gününde özümüzü.

Güneşin doğacağı son gündür, miadın dolduğu süre,
Ve inceden ince bir çığlık yayılır, feleğini şaşırır yer küre.

O gün ki insan, ne olduğunu çok yakından ve apaçık bilecek.
O gün ki insan, yaptığının ve yapmadığının hesabını verecek.