Kalmadı yar…! Şiiri - Feriha Ceylan

Kalmadı yar…!

Kalmadı yar.
Aşkımın sana yazacak son şarkısı,
Gelir sırası elbet…

Hicranım bitti artık,
Yüreğimin yalvarması da,
Başım ağlıyor bak.
Dinmiyor belaların yarası.

Kifayetli olamadı bu yürek bilirim
Sevdana amil.
Ne afetin umurumda
Ne tasan,
Hiç biri gözümde değil.
Benden ayrı yoluna düşen gözleri
Ne olur kem bil.
Sen selvi misin ki yar?
Diyeyim gel önüm de eğil.

Dem vurdu da uğrunda ömür,
Bitmedi sende kibir.
Akıyor bu can,
Doldum, döndüm, yoluna nehir.
Bilirim gamsızım.
Önüme koyduğun her ahir zehir,
Önünde dirim di.
Anla zalim,
Sevdana sunulan mehir.

Şafak söndü.
Zulalandı gayrı can,
Bedenden sebil.
Gecenin mabedi mefhumsuz çağda
Başımda amil.
Şimdi arıyorum,
Sırlarımı vuracak durgun bir sahil
Söyle;
Asırlara koyacak cismini.
Varmı öyle bir kamil

Ellerindeyim şimdi…
Yazıyor kaderim yeniden başa.
Hesabını soracağım bil!
İzlerini kazıdığım her taşa.
Boğulmasın artık yeter!
Kadersiz asrın saadeti yasa.
Azatlı yâr…!
Benden ayrı çağıltın vursun dağlara.
Vursun da dağlara sen yaşa.