Kalmadı Sürur Şiiri - Behçet Bilgiç

Yar ayaz esiyor hayatın yeli
Vurur gül dalıma savurur durur
Yar ben şu aleme geldim geleli
Yürür dert belalar üstüme yürür

Açmaz goncalarım dallarım kırık
Kan ağlıyor içim yüreğim buruk
Arasak ta aşkı sevmeler koruk
Gam yükü şu gönül kalmadı sürur

Çekerim ahları hicranım bitmez
Çökmüş kara bulut serimden gitmez
Virandır bağlarım bülbüller ötmez
Vurur yüreğime pek ayaz vurur

Açmaz goncalarım kırık dallarım
Yol vermez vuslata artık yollarım
Boyandı karaya benim allarım
Tükense de ömür elemler durur

Ne kulluktan eser nede saltanat
Bir türlü hayattan alamadım tat
Dans etmek yaşamla büyük bir sanat
Açmadan yaprağı güllerim kurur

Eyle niyazını sen hakka eyle
Geçirme ömrünü boşuna böyle
Hakkın huzuruna varırsın neyle
Nasuhi tövbe et artık ne olur

Tükendi kul Behçet ömür tükendi
İndi seni indi şeytanın fendi
Şu fanide kaldı hangi efendi
Ahvalini haktan başka kim görür