Kalmadı Sabrım Şiiri - Fadlı Doğan

Sensin benim sığınacak tek limanım,
Gösterdiğin çabadan yoktur gumanım,
Ümitsizce bağırıyorum yok duyanım,
Üzüntüden, kederden yandı her yanım,
Seveceksen sev artık kalmadı sabrım.

Bahar geldi çiçekler açmak üzere,
Verdiğin süre doldu, taşmak üzere;
Çaresizce hayallere dalmak üzere,
Bu iş başka bahara kalmak üzere,
Geleceksen gel artık kalmadı sabrım.

Sevgiyle yoğrulmuş sevgilim mayan,
Ümitsizliktir insanı mezara koyan,
Çok çaba sarf ettin takdire şayan,
Başarmak üzeresin biraz daha dayan,
Seveceksen sev artık kalmadı sabrım.

Ekvatorda aşk ağacı palmiye,
Seninle bindik canım biz gemiye,
Sevenler evlendi biz kaldık bakaye,
Babanın rızasını almak inan ki hikâye,
Geleceksen gel artık kalmadı sabrım.

Dün gece daldım güzelim derine,
Dedim giderim babasının evine,
Sarılırım sevdiğimin beline,
Derim kavuştur seveni sevdiğine,
Söyle babana artık kalmadı sabrım.

Hep yalvardım güzelim sev diye,
Sözümden dönmedim hiç geriye,
Bin defa haber saldım gel diye,
Kız inadın döndürdün beni deliye,
Geleceksen gel artık kalmadı sabrım.

Bir gün benim olursun diye avundum,
Bağdat’ta kazandım pazarda soyuldum,
Babanın evinden bin defa kovuldum,
Perişan haldeyim inan ki yoruldum,
Seveceksen sev artık kalmadı sabrım.

Aşkımız için her türlü yol denendi,
Dostlar üzüldü, düşmanlar sevindi,
Babanın inadı aşkımızı yendi,
İnatçılık babanın üstüne tescillendi,
Seveceksen sev artık kalmadı sabrım.

Yiğitler vurulur yürekler ağlar;
Anne ile babası karalar bağlar,
Ne kadar yüce olsa da dağlar,
Dostlar aracı olur barışı sağlar,
Söyle babana canım kalmadı sabrım.