MENZİLE VARMAYA KALMADI GÜMANIM..
Sorma dosttum sorma halim pek yaman
Kalmadı mecalim dizde yok derman
Kimseye sormadan geçiyor zaman
Menzile varmaya kalmadı gümanım
Yıkıldı üstüme umut dağlarım
Bakmayın gülmeme içten ağlarım
Gayrı bülbül ötmez viran bağlarım
Menzile varmaya kalmadı gümanım
El bahar yaşarken ömrüm kış oldu
Murada ermeden sevdam düş oldu
Usandım bu candan gönül yoruldu
Menzile varmaya kalmadı gümanım
Veysi der gençliğim seraba döndü
Çöktü karanlıklar ışıklar söndü
Azrail kapımda ecel göründü
Menzile varmaya kalmadı gümanım
Kayıt Tarihi : 7.4.2024 17:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!