Kalmadı Gönlümüzde Sevdanın Vebali

Doldursam boşlukları hoşlukla
İpe un sermeden versem herkese
Bir umutta eklesem içine
Dağıtsam bir sabah esen rüzgârla
Şehirlere kentlere dağılsa
Gözlerde parıl parıl parıldasa
Saklayanlar kaybederken
Mezarlığa dönmüşken gönülleri
Kazanan benim sevdayla koca âlemde
Cennet bahçesi olunca gönlüm
Farksız olanla farklı olanın hali belli
Bahçe ile çölün hali besbelli
Gecenin karanlığıyla gündüzün hali
Anlatıyor karanlığın aydınlığa mahkûmiyetini
II
Düştüm Can Yücel abi peşine
Demiştin şiirinde sanki bana
“Yerin seni çektiği kadar ağırsın,
Kanatların çırpındığı kadar hafif.
Kalbinin attığı kadar canlısın,
Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç...
Sevdiklerin kadar iyisin,”
Haklı çıktın Yücel abim
Sevda ile takındım bir kanat
Uçtum sevda ilinde canlara
Yakın oldum daha yakın
Uzakları sildim arada
Göçmen kuşlar gibi uçunca
III
Hani demiştin Yücel abim
“o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan
Boşluklar bırakılmasaydı eğer.”
Haklısın nasıl hoşluklarla dolduracaktık
Gidenler kaybederken kazanacak ne kalırdı bize
Yürekten gidenler yüreklerini yakarken
Biz yüreklerimizle sevdaya açarken yelken
Denizler bizi kucakladı
Gidenleri çöller yokluk ve gözyaşı karşıladı
Peşine düşmek güzeldi Yücel abim
Islak öpücüklerle doldu yanağımla yüreğim sevda ikliminde
Gidenin rengi solunca
Biz dünyamızı renklerle çiçeklerle süsledik
Sevda ikliminde
IV
Papatyaların boynunu bükük bırakmadık
Seviyor sevmiyor diye koparmadık
Baktık gözlerine ne varsa gördük
Açtırdık gönlünde papatyaları
Gezdik beraberce sevda sahillerinde
Yalanda söylemedik gözlerine bakarken
Yalan söyleyenler gözlerimize bakarken söyleyemedi
Şiirler parlıyordu gözlerimizde
Dilimizde şiirden heceler
Avuç içlerimizde şiirlerin papatya kokusu
Nergis lale sümbül kokusu
Koklattık nazlı sevgiliye
Yaşanmışlığa şahit olduk
Yücel abi şiirlerle
Bir yaşadık şiirle
Bir gideceğiz arkada kalan şiirlerimizle
İçinde aşkla çiçeklerin kalan kokusu
Sevdanın sahillerinde gezenler kalacak aşkın kokusu
Yüzerken sevdanın denizinde balık misali
Yârin gönül oltasına takıldık bir ömür âşık misali
Kalmadı gönlümüzde sevdanın vebali
Dağıttıkça doldu gönlümüz sevdayla
Bir Mecnun bir Kerem Ferhat misali
Kaybolmadık çöllerde Mevla’yı bulduk
Delerken dağları yıkılmadık
Su gibi aziz olduk
Semtimiz sevda koktu
Sokaklarımız
Gece lambalarımız sevdanın altını aydınlattı
Aydınlık oldu gece
Ezber etmedik gurbeti gidişler için kapısını kapattık
Mehmet Aluç