Kalmadı Bitti Şiiri - Abbas Paksoy

Çocuktum, geleceğim vardı.
Yakındı, gaf dağının ardı.
Yetmiş bin cihan, bana dardı.
Hayalimde, kalmadı bitti.

Duramazdım, asla yerimde.
Bana, mis kokardı, terimde.
Neler neler vardı, serimde.
Hevesimde, kalmadı bitti.

Ben de olmuştum, delikanlı.
Sanmıştım, ölmeyen bir canlı.
Benim üstüme yoktu, şanlı.
Ümidimde, kalmadı bitti.

Paksoy’um da, yoruldu, şimdi.
İçimdeki volkanlar, dindi.
Üzerime, günahlar bindi.
Hayatımda, kalmadı bitti.