Kalmadı Bir Mecali Şiiri - Tuncay Kul

Kalmadı bir Mecali sana bu Ricalin,
O öyle bir rical ki, içindedir mecalin,
An’ da verir, an’ da biter herşeyin,
Onun iki elindedir levh teki kaderin.
Kalmadı bir Mecali sana bu Ricalin,
An’da fark ettirir Furkan’ı sevenin,
Sebepleri görmez gözleri cahilin,
Geriye kalandır sadece hoş hayalin,
Kalmadı bir Mecali sana bu Ricalin,
Bir sebebe feda oldu tüm değerlerin
Bir hayat için gerçek olan her şeyin,
Hakkın mecalidir resul-ü risalin,
Kalmadı bir Mecali sana bu Ricalin,
Hem var, hem yok olup gidenlerin,
Abdullah olmaktan da geçenlerin,
Abduhu yu tadıp orada ölenlerin,
Kalmadı bir Mecali sana bu Ricalin,
Onlar feth edilmiş haslardır ol gönülerin,
Hu yoluna talibtir pirleri ol şehidlerin,
Aşkı sevdası kendi fıtratdır ol müridin
Kalmadı bir Mecali sana ol Ricalin,
Gecenin dostudur Veysel el alemin.
Mürşidim oldu bu yolda Muhiddin
Vekilimdir Mahmuddan ol Geylanin
Kalmadı bir Mecali sana bu Ricalin,
Ki, onun gayb dostudur Veysel Karanin,
Ki, onun mürşididir Muhiddin Ararbin
Ki, onun vekilidir Abdülkadir Geylanin
Yine de kalmadı bir Mecali sana bu Ricalin,
Veyselimin nurudur parlayan gecenin
Arabimin sırrıdır ilmimdeki derslerin
Geylanimin hatrıdır Mutlaktaki Kadirin
Yinede kalmadı bir Mecali sana bu Ricalin,
Emr-i Hızır dandır bu fakr-u mürselin,
Fatr-ı sahibidir ol Nur-u Muhammedin,
Kainat-ı sultan bildik Hak Muhammedin,
Tükendi Mecali sana Bahr-i Harabe’nin...
Bu son mecali sana, Bahr-i Harabe’nin...

Tuncay KUL
(Bahr-ı Harabe)