Kalmadı Şiiri - Binali Özdemir

İnsanlık kurudu, arsız yeşerdi,
İtibar çürüdü, güven kalmadı.
Sefalet artınca, hırsız yeşerdi,
Yöneten sarsıldı, düzen kalmadı.

Serçe kondu güle bülbülüm dedi
Pıtrak koyuna sümbülüm dedi
Küsküt sardı dalı ben gülüm dedi,
Bağban küstü bağa, özen kalmadı.

Cehalet serdeyse, dost olmaz sana,
Bugün zarar bana, yarın da sana,
Çokça gaf yapar, dert olur insana
Tükendi bilgelik, öven kalmadı.

Kalleş dostun yükü nankörlüktür,
Sarhoşun mekânı, kokan küplüktür,
Kargaya yoldaşın yeri çöplüktür,
Uyan hey dost! Senle gezen kalmadı.

Kundikli yolunu sapmaz yabana
Hiç bir zaman çelme takmaz insana
Kendi kendini koru kan kusana
Senden kötülüğü süzen kalmadı.