Kalmadı Şiiri - Adnan Kasapoğlu

Küçümsetici desteğe
Lüzum kalmadı kalmadı
İnatlara diye diye
Yüzüm kalmadı kalmadı

Beynim uyuşa uyuşa
Yem edildim kurda kuşa
Katır değişe değişe
Hızım kalmadı kalmadı

Dallarını kıra kıra
Ormanımı yedi bora
Pişman pişman vura vura
Dizim kalmadı kalmadı

Dilimde yalan besledim
Malımda talan besledim
Koynumda yılan besledim
Gizim kalmadı kalmadı

Yabancı girdi ilime
El ayak bastı külüme
Bu çetrefil müşkülüne
Çözüm kalmadı kalmadı

Ciddi işimizde şaka
Oldu kan dağıtan saka
Ters işlere baka baka
Gözüm kalmadı kalmadı

İşi yapmadık anında
Küçüldük düşman yanında
Artık dava insanında
Azim kalmadı kalmadı

Yalanları söke söke
Doğruları dike dike
Durmadan dil döke döke
Ağzım kalmadı kalmadı

Kanımı emdiler bit tek
Yolumu kestiler it tek
İkinci Abdulhamit tek
Sözüm kalmadı kalmadı

Mertler sarhoş sarhoş gezer
Namertler hali hoş gezer
Şiirler başı boş gezer
Nazım kalmadı kalmadı

Gemimi tufan devirdi
Yönümü terse çevirdi
Külümü saçtı savurdu
Közüm kalmadı kalmadı

Mahzun gözlerde yaş oldum
Dertli kalplerde taş oldum
İçe içe ayyaş oldum
Dozum kalmadı kalmadı

Beğenmedim çürük işi
Üstü kar altı kor kışı
Denedim her direnişi
Pozum kalmadı kalmadı