Gözlerim artık perdelenebilirsin.
Görmeyi gerektirecek bir şey kalmadı.
Azrail, dostum, sen gelebilirsin.
Bende dünyaya ait bir şey kalmadı.
Karanlığın ortasında bekleyeceğim seni.
Dolunayın ışığında gölgeme yer kalmadı.
Gelince gözlerini gözlerime denk getir.
Gözümde kimseyi görecek fer kalmadı.
Biraz erken gelirsen mutlu olurum.
Hüznüme dökülecek yaş kalmadı.
Gel de götür beni inan, mutlu ölürüm.
Bende yaşamaya değer aşk kalmadı.
Götür beni dünyadan nazanım benim.
Bende dünyaya ait hırt kalmadı.
Olmasın dünyada mezarım benim.
Bende rahat yatacak sırt kalmadı.
Kayıt Tarihi : 8.8.2024 10:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Dünyaya olan yorgunluğumun bir nevi tasvirini yapmak istediğim bir şiir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!