Aslı’sın eyvallah sevda bağında
Amma ki Kerem’den bir har kalmadı.
Şirinsin her daim gönül dağında
Uğruna delecek dağlar kalmadı.
Leyla’sın sayende çöllere düştüm
Şu kahpe alemde dillere düştüm
Bir derviş misali yollara düştüm
Aşkınla yürünen yollar kalmadı
Yüzündü cennetin İrem bahçesi
Gözlerin kalbimde aşkın pençesi
Kalbinden sürüldüm hicran gecesi
Gidecek bir köşe, diyar kalmadı.
Şiirdin şairde sözü tükettin
Işığım söndürdün gözü tükettin
Gönül mevsiminde yazı tükettin
Yeniden doğmaya bahar kalmadı
Ben ki sensizliği ölüm sayardım
Rüzgârın sesinde adın duyardım
Ben bende yok idim hep sende vardım
Yoklukta yok ettin hiç var kalmadı.
Kayıt Tarihi : 24.3.2024 18:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!