Kalmadı Şiiri - Ramazan Kılıç

Harcadık serveti iflas eyledik
Bu devrin cevheri pulu kalmadı
Dert keder unutup örtbas eyledik
Vicdanın yamalı çulu kalmadı.

İnsanlık yıkılıp yere çökünce
Mazlumlar ağlayıp yaşlar dökünce
İblis bu aleme fidan dikince
Allah ın vicdanlı kulu kalmadı.

Depremler tufanlar virüsler vurdu
Kafir inkar etmez ,müslim kudurdu
Kullar birbirine nedenler sordu
Eli sıkılacak kolu kalmadı.

Adam yetiştirdik azan sapandan
Nesiller çoğaldı pula tapan dan
Haksızlıklar akar tuzak kapandan
Kula hükmedecek hüküm kalmadı.

Allah sabırlıdır azap verirken
Ellerinden tutar kulu yürürken
Toprak olup tüm bedenler çürürken
Yaradanı bilip tapan kalmadı.

Allah her kulunu müslim yarattı
Ana denen bir meleğe bıraktı
Usta oldu önceleri çıraktı
Gönlüne saraylar yapan kalmadı.

Kadın oldu erkek oldu kız oldu
Rızkı bazen çoktu bazen az oldu
Ömrü kara kıştı bahar yaz oldu
Gelmişine geçmişine bakan kalmadı.

Tuzak kurar kafir atlar müslüman
Gırtlağından öte inmiyor iman
Nefis alev almış tütüyor duman
Sefere Hakk için çıkan kalmadı.

Misafir de insan bilmez halini
Hep hafife alır imanı dini
Ömrünü kemirir nefreti kini
Sonradan müslüman olan kalmadı.

Olmasın istiyor ne din ne iman
Kurulmuş saraya bahçesi liman
Olacak sonradan belli ki pişman
Cenneti düşünüp ölen kalmadı.

Kalmadı azaptan tir tir titreyen
Aklı nefsi ile olmuş kükreyen
Olmuş Cehennem i her gün bekleyen
Hakkı ortasından dilen kalmadı.

Haklar faiz zina kulun zehir i
Sarmış kasabayı köyü şehir i
Döksem okyanusu deniz nehir i
Bir kova su ile çim en kalmadı.

02 09 2020