Kalmadı Şiiri - Mustafa Celal

Dökmüyor yükünü,kara bulutlar,
Bağlara ,çiyseyen duman kalmadı.
İndiler dağlardan,yaylıma kurtlar,
Düzenbaz çobana güman kalmadı.

Yolun çocukları,yurt'unda evsiz,
Mazlumun ahına,aman kalmadı.
Ekinler kurumuş,hasat;döven'siz,
"Zemheri" kapıda,zaman kalmadı..

Son çağın böğrüne,saplanmış zina,
Cürmü,taciz eden ferman kalmadı.
Direnir zamana,bir kadim bina,
Tükendi mecali,derman kalmadı.

İlmi ,eylemişler küfre delalet,
Küfürsüz ,karılan harman kalmadı.
Gönül iklimine,düşmüş atalet,
Odunu eğrisiz,orman kalmadı.

Yıkılmış kaleler,yok olmuş tarih,
Bayrağı çekecek, kirman kalmadı.
Ufuksuz gayrete,körelir talih,
Ziyansız geçmeyen,bir an kalmadı..

1987-İst.