Kalmadı Şiiri - Ceridoğlu Ömer

Kalpler dolu tıka basa
Vicdanlara yer kalmadı
Dertler nice, ömür kısa
Bedenlerde fer kalmadı…

Kimisi Leyla düşünde
Kimi sevda ateşinde
Âşık ihanet peşinde
Güven bitti, yar kalmadı…

Değiş-tokuşlu görevler
Kopyayla hazır ödevler
İhale derdinde devler
Kolay çıktı, zor kalmadı…

Düşün taşın gündüz gece
Cevabı yok: haller nice?
Buradaydı biraz önce
Taşa çalacak ser kalmadı…

Herkes ağa, garip binek
Demezler ki: biraz inek
Riya gırla, artmış dönek
Doğru diyen er kalmadı…

Yan gel, yat para kazan!
Doğru tartmaz oldu mizan
Uyanıklar bilmez izan
Sırttan akan ter kalmadı…

Söz unutuldu yazı uçtu
Hak arayan haktan geçti
Maymun bile gözü açtı
Meydanlarda kör kalmadı…

Hep dedikçe “adam sen de!”
Bilsen de bir bilmesen de
Zalim yuva yapmış ensende
Namus gitti, ar kalmadı…

İşler böyle yürür olmuş
İt, sahibine ürür olmuş
Millet yılmış, şer bir olmuş
Şahinli küstü, Ömer kalmadı…