Felek kesti rajonunu, gülmeye sebep kalmadı
Kırıldı,vuruldu yürek harına, kanı kalmadı
Silindi mazi, durdu an, yalnızlık şarkıya vurdu
Kağıt döndü karaya, kalemin akı kalmadı
Eski asırdaydı yağmur, dolu dizgindi taşkınlar
Viraneye döndü ruhsar, saracak sine kalmadı
Öyle vuruldu ki alın yok oldu birden çizgiler
Sevaba bulandı çirkin Cemil’e günah kalmadı.
Seraba dönüştü sular seneler yalana döndü
Kıvrımından tuzlar akan, lalezardan leb kalmadı
Mat olmadı kara talih her savaşta ezdi geçti
Döndürmeye çabalarken dizde derman güç kalmadı.
Kayıt Tarihi : 13.8.2016 13:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cemil Sarıkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/08/13/kalmadi-219.jpg)
Bir beyit daha olsa, uyak düzeni ve konu anlatımıyla 'gazel' nazım biçiminin yeni bir uyarlaması diyebiliridiik şiire...
Şiirin tümünü çok beğendim ama 'Öyle vuruldu ki alın yok oldu birden çizgiler' dizesinin anlamı çok derin geldi bana....
Şiirinizi ve sizi içtenlikle kutlarım Cemil Bey.... Saygılarımla.....
Sayın Cemil Sarıkaya., beyitler şiir adına yüz güldürüyor...
kaleminize sağlık...
TÜM YORUMLAR (6)