Kalmadı Şiiri - Ünal Bulut

Dal budak salmışken söylenenler yeni yeni
Ayağa kalkmadan dilimde aman kalmadı,
Yürüyüşün açıklanmadan gerçek nedeni
Bir balyoz yarına kalpte heyecan kalmadı...

Darbelerin yeri kapanmak üzere diye,
Tehlike yutulur mu birde mideye inmiye
Kapı önünde sorunca, bura nere diye,
Bedenden can gitti, yürekte canan kalmadı...

Kolumu kılıç öptü, başımı ok okşadı,
Dağlarda mahsur kaldı, iki seferin adı
Emanet dediğimiz masumiyet evladı
Kan revan içinde, yarada hicran kalmadı...

Dilinden bıktım başı kesilesi iftira,
Yıktığın gibi yıkılırken attığın nara
Kulaklarıma ziyan, patikası kapkara,
Geldiğin yolda söylenecek yalan kalmadı...

'Hürriyettir' diyerek kapıları kapanan
Üç odalı yol üzerindeki yolcusuz han
Gövden kopsana, her an yasayacaktır kafan
Düşman kim be hancı, sen yoksun ve han kalmadı...

Sesi kısılasıya dek bağıran çığırtkan
Meydan daracık, yok oluş akıllarda akan
Tellalın davulu elinde dilsiz ve bakan
Tabi bu halle dirayetli ferman kalmadı...

Unutulmakla yüzleşti hayati kelime
Kesmedikçe, kuyruktan kaçmanın hayrı kime
Baş olmak aştı bizi, başım düştü elime
Başıyla, yolcusuyla yolda kervan kalmadı

-
- husus gitti
- yunus gitti
- coban kalmadi

Oturduğu yeri vefalı sanıyor millet,
İçin için yer onları kalıplaşmış zillet
Yol son bulmayacak yoldaş sen hele devam et
Ev sahibi herkes alemde mihman kalmadı...