Kalmadı Şiiri - Hilmi Can

Bostana akmaz arkım
Köyde işim kalmadı.
Köylümden budur farkım
Köyde işim kalmadı.

Ne dikili ağacım
Ne harman merek sacım
Paylaşır neşe acım
Köyde işim kalmadı.

Yoktur oba oymağım
Dolmaz kaba kaymağım
Varmaz elim ayağım
Köyde işim kalmadı

Düş çalılık bucağım
Kesmez dahra nacağım
Tütmez artık ocağım
Köyde işim kalmadı

Yerim yurdum diyemem
Ağaç dalı eğemem
Sebze meyve ekemem
Köyde işim kalmadı.

Tarla bağ bahçe varsa
Şenlenir çayır arsa
Gönül köyden çıkarsa
Köyde işim kalmadı.

Çekilemez resime
Verilemez kesime
Ses veremez sesime
Köyde işim kalmadı.

Kavaklarda sözüm yok
Elmalarda yüzüm yok
Cevizlerde gözüm yok
Köyde işim kalmadı.

Alem alsın hakkını
Yapsın bahçe barkını
Çevirsin hoş çarkını
Köyde işim kalmadı.

Köy kardeş yeğen dolsun
Gönül muradı bulsun
Hak helali hoş olsun
Köyde işim kalmadı.

Bir seçenek getire
Özlemini yitire
Mevla köysüz yetire
Köyde işim kalmadı.

Gönül beden yorarım
Dost akraba ararım
Belki hatır sorarım
Başka işim kalmadı.

Nice hayatta sağım
Akılda cümle çağım
Hariç manevi bağım
Köyde işim kalmadı.

Anam sılada iken
Yolumuzu gözlerken
Varır döneriz erken
Köyde işim kalmadı

Bilsem babam kadrini
Ziyaretle kabrini
Sunsa Mevla ecrini
Başka işim kalmadı.

Can der hepsi hasibtir
Bu da bana asibtir
Demek böyle nasibtir
Köyde işim kalmadı.

asib: talihsizlik
hasib: muhterem, itibarlı, soyu temiz
Osmanlı-Türkçe sözlük