Yanma kalbim, yanma artık, bende tâkat kalmadı.
Sen severken ben yoruldum, aşkta bir tad kalmadı.
Söyle dinsin dert ve hasret, söyle dursun ağrılar,
Sen severken ben yoruldum, aşkta bir tad kalmadı.
Yanma kalbim, ben usandım, ne sazın var ne sözün.
Sende mevsim hep hazandır, gülmüyor hiç gül yüzün.
Şarkı susmuş, mey tükenmiş, akşam olmuş gündüzün,
Sen severken ben yoruldum, aşkta bir tad kalmadı.
Kayıt Tarihi : 14.5.2010 00:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Töngemen](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/05/14/kalmadi-173.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!