Yıkılıyor zor güç kurulan yuva
Oğla söz geçmez, güç yetmez kıza
Tükürür olduk hep bakacak yüze
Hatırın, gönülün hükmü kalmadı.
*
Nasihat edecek büyükler göçtü
İpler hep cahilin eline geçti
Kıpti hünkâr oldu babasın astı
Hatırın gönülün hükmü kalmadı.
*
Merhaba denmiyor yoksa menfaat
Unutur yoksulu bulunca rahat
Ellere geçince azıcık fırsat
Hatırın, gönülün hükmü kalmadı.
*
Biraz paran varsa olmuşsun Karun
Başa ne gelecek bilmeden yarın
Görünse de kabristandaki yerin
Hatırın, gönülün hükmü kalmadı.
*
Bir karış çocuğa geçmiyor sözün
Dırdırı bitmiyor karının, kızın
İster ise göğe çıksın avazın
Hatırın, gönülün hükmü kalmadı.
*
İsmet’im bu gidiş ne pis, ne beter
Gelinler, görümler hep kavga eder
Bunun sonu bilmem nereye gider
Hatırın, gönülün hükmü kalmadı.
20.01.2012
16,05
Kayıt Tarihi : 23.1.2012 12:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!